In het Brusselse stadhuis herdacht het Collectief Straatdoden op 24 mei 2023 de 79 personen die in 2022 overleden zijn op straat. Deze personen verdienen niet alleen een waardig afscheid, maar ook dat we stil staan bij zij die op straat leven en leefden. Ook dit jaar is huisvandeMens Brussel ingegaan op de uitnodiging om het vrijzinnig humanisme te vertegenwoordigen tijdens dit plechtig moment.

Wij kunnen als vrijzinnig humanisten niet troosten met woorden over een leven na de dood. Leven en dood maken deel uit van eenzelfde kringloop en zijn in die zin onafscheidelijk. Maar toch, telkens als we afscheid moeten nemen van mensen, is daar het gevoel van gemis en pijn, machteloosheid en verdriet. De straatdoden waren de afwezigen die op deze herdenking op een pakkende wijze aanwezig werden. Vorig jaar vielen er 79 straatdoden te betreuren. Een aantal dat ieder jaar toeneemt en waarachter de trieste realiteit schuilgaat dat er in Brussel steeds meer mensen zijn die over geen vaste verblijfplaats beschikken, en die in precaire omstandigheden moeten overleven.

Inmiddels weten we dat de  COVID-pandemie een nefaste invloed  had op het leven van de meest kwetsbare mensen. Bovendien worden ook de gevolgen van de huidige energiecrisis en inflatie  pijnlijk zichtbaar. In de grote steden zien we de armoede en het aantal daklozen toenemen. Bestaanszekerheid is voor een steeds groter wordende groep niet meer vanzelfsprekend.

Het leven op straat vreet aan het lichaam. Weinig slapen, ongezonde voeding, verslaving,  het uitblijven van dringende medische verzorging,… maakt dat mensen op straat veel jonger sterven. Wat ons hierbij vooral treft, zijn de vaak mensonterende omstandigheden waarin daklozen moeten leven en aan hun einde komen. Het leed, de armoede, de miskenning,… .

Als vrijzinnig humanisten betreuren we dat lang niet iedereen de kans krijgt een menswaardig leven uit te bouwen en dat niet altijd van iedereen op een waardige manier afscheid kan worden genomen. Ongetwijfeld behoort het ook tot onze verantwoordelijkheid als mens en burger hierover te waken. Daarom moeten we samen met anderen streven naar structurele oplossingen om te verhelpen dat er anno 2023 nog steeds mensen zijn die over geen huisvesting beschikken en in een zeer kwetsbare situatie moeten leven.

Vandaar ook dat we vanuit het vrijzinnig humanisme het belang van deze plechtigheid niet genoeg kunnen waarderen. Onze gedachten zijn bij die mensen, die vaak anoniem en haast geruisloos, op straat hun dood hebben gevonden. Daarom voelen we ons echter niet minder verbonden, want als mens zijn we onlosmakelijk verbonden met iedere andere mens. Laten we degenen, die als enige dak de hemel hadden, in alle eer herdenken en ons diepste respect betuigen.